YÖRÜKLERİN DOKUZ DOLABI

[dutluca-bilecik]

Bir öyle vakti şöyle karnımızında epey açıktığı bir vakitte bir lokantada kuru fasulyeye kaşık sallarken arasırada kulağım gidiyordu lokantıcı ile birisinin tatlı tatlı atışmalarına.Öğle atışıyorlardıki hani dinlememek kulak misafiri olmak mümkün değildi.Atışma en sonunda dokuz dolaba gelince lokantacının karşısındakinin yörük olduğunu anladım.Yörüklerin harici herkesin yörüklerin dokuz dolabının olduğuna hem fikirde biz yörüklerde bunun ne oldunu çoğunlukla bilmeyiz.Ama lokantıcının her taarruzunu yörük ustalıkla atlattığına göre onu her defasında ters köşeye yatırdığına göre bu tartışan yörük muhakkak bu dokuz dolabı biliyor hemde ustalıkla biliyordu.Lokantıcı en sonunda abi ne bu yörüklerden çektiğimiz dolabın birinden çıkarıyorlar birine sokuyorlardeyip pes edince.bende sen istesende yörüklerin dolabından çıkamazsın deyince tanışınca orada ilk okul müdürü olduğunu öğrendiğim yörük kardeşimle tatlı bir muhabbete koyulduk.Bizim bu muhabetimize arasıra katılan muhacir olan lokantacıya sen bizim dolabımıza girme çıkamazsın deyip gülüştük.Bu dolap muhabbeti yüzünden gideceğim yere 2 saat geç gidebildim ama hiçsıkıntı duymadım.Tatlı muhabbet gün boyu yüzüme tatlı bir tebessüm olarak yansıdı.