Efelerimize mest olan çerkez

[dutluca-bilecik]

İşin ihalesini kazanan Konyalı müteahhitle yer tesliminden sonra oturduğunuz çay ocağında muhabbet ederken muhabbetin koyu zamanı döndü dolaştı konu çerkez ve çeçenlere geldi.Ben dedi çeçenim buralarda çerkez var mı diye sordu bende çok dedim.Nerede bulabilirim diye sorduğu sırada ocak sahibi ben çerkezim dedi.Öyle olunca onlar başladılar muhabbete iş şeyh şamile gelince dedim onu en iyi ben bilirim askerde şeyh şamilli iyi bilmem yüzünden çerkes tümen komutanından ödül aldığımı söyleyince her ikiside hayret ettiler.Onlara şeyh şamili anlatım.Dedim müteahhide hadi sende YÖRÜK ALİ efeyi anlat deyince şöyle bir düşündü.Düşünme dedim milli mücadele kahramanı dedim.Yörük aliyi atçalı kel mehmeti anlattım.Bizim efelerimiz bile devletini milletimizi severler dedim.Atçalı kel mehmetin Aydını ele geçirince kazıdığı mühürü Valiyi vilayet hademei devlet atçalı kel mehmet diye okuyunca tamamen mest oldular.Yahu dediler Biz çerkesler öğünmeyi severiz şeyh şamilin torunu olmaktan gurur duyarız ama sen bunları anlatınca kaybettiğimiz vatanımızdan yörüğün çadırına sığındığımızı birkez daha hissettik dediler.Az sonra masamıza Bakrazlı yörük yarenimin gelmesi ile muhabbet dahada tatlılaştı.